ابليس ۽ آدم
ڪائناتن جو اچي ويو
ساهه ماڻھوءِ مُٺ ۾ آ
۽ خُدا خاموش آ
هت حوس جي هٽ تي
ڪاڪ جھڙيون ڪئين ڪليون
قوس جي ڪاري قضا ۾
رت سان رڱيل ڳليون
ڪير ڌوئي درد کي
عشق آ عورت جھڙو
ماري ويو هر مرد کي
پيو ڪنڀي ٿو ڪرڀ دل جو
دهشتن جو دور آ
ڪار ڪاسائيءَ واري
شھر سارو شور آ
ماٺ جا مڻيا وڏا ۽
تور تسبيھه جي ڊگهي
فرش تي پکڙيا پيا هن
بس رُڳو سجدا ثواب
ڪو نه ٿا پڙهيا وڃن
انسانيت جا بند باب
فڪر ۾ آهن فرشتا
حُڪم ڪنھن جو پيو هلي!؟
ٿي ويو ابليس آدم
منھن تي مذهب ملي
ضد جي تلوار تي ڏس
وقت کي چاڙهيو ويو آ
رت عيسيٰ جيان اسان جو
بيگناهه ڳاڙيو ويو آ
قلب جو ڪعبو ڀڄي پيو
آهي مُرتب جي اڳيان
ويو لنگهي تڪڙو تکو آ
ماڻھو اڄ رب جي اڳيان...!!!