چنڊ اُگهاڙو ٿي پيو آهي.
سج به ڳاڙهو ٿي پيو آهي.
تو جو وهنجي وار ڇنڊيا،
پاڳل پاڙو ٿي پيو آهي.
هاڻ وسڻ جو ويس ڪري آ،
تن ڀي تاڙو ٿي پيو آهي.
تو جو ڌوئڻ ڌوپ ڇڏيا،
درياهه ٻاڙو ٿي پيو آهي.
پاڻ وڻن جيان وڍجي وياسين،
درد ڪُھاڙو ٿي پيو آهي.
سار سُتس ڏئي سيرانديءَ کان،
ساهه ۾ ساڙو ٿي پيو آهي.