شاعري

اڌ وڍيل آواز

ايازامر عالمي سطح جي شاعري ڪندڙ ۽ فطري ڪائناتي شعور جو مالڪ آهي، اياز محبتن جو امين آهي ۽ سندس لکيل لفظ لفظ ۾ سٽ سٽ منفرد حُسن جي مالڪ آهي، هو تاريخ جي ڪفن کي کولي حالتن جو حقيقي چھرو ظاهر ڪرڻ جي سگهه رکي ٿو ۽ اهڙي ته فطري حُسن سان سٽون سرجي ٿو جنھن جي ڀيٽ برنارڊ شا ۽ هاورڊ فاسٽ سان ڏجي. اياز امر شيخ نئين زماني جو شاعر آهي، پر هُن لاڙ جي انهيءَ روايت کي نه رڳو پنهنجايو آهي، پر ان ۾ پنهنجي حصي جو يوگدان به ڏنو آهي. سندس شاعري تجنيس حرفي توڻي تجنيس ٻين قسمن سان ٽمٽار ڏٺي ويندي. انهيءَ ٻوليءَ جي هنر کي اياز امر پنهنجي ديس جي درد سان ڳنڍيو آهي.
Title Cover of book اڌ وڍيل آواز

هزارين دؤر دودن کي

هزارين دؤر دودن کي

هزارين دؤر دودن کي
جيئڻ جي جاڳ سان آهن
چنيسر چُپ جي چادر
اڃان ويڙهيو سُتا پيا هن
ڪُٻي تان ڪنڌ کڻي اڪثر
اڪيلو چنڊ چوڏهين جو
نھاري ٿو نريڙيءَ ۾
مڇيرو رڇ پيو لاهي
گُهمي سڀ گس ٻيڙيءَ ۾
اُماهٽيل مَٽ جھڙي هوءَ
مُھاڻي ڄڻ ڪا موکي آ
اکيون اُڀ ڏي اُڀيون ڪريو
تڏيءَ تي جا سُتي پئي آ
محبت جي سڄي منڇر
ڏسڻ سان ئي ٻُڏي وئي آ
ڪئين خدشا خيالن ۾
اچانڪ اُڀريا آهن
ڪنڌيءَ تي ڪانھه وانگر سي
سڄا نِسري پيا آهن
ٺپي لوهار ڀي ويٺو
ها چاڙهي رُڪ جو پاڻي
اڃان ڪي گُرز ۽ ڀالا
ڌمڻ سان گڏ ڌڳي پيو ٿو
ڪنھن خوني د ؤر جو خنجر
رڙي اڄ رڻ اُٿيو آهي
دڳن تان ڌوڙ اُڏري آ
دراوڙ نسل ساري جون
نگاهون ڇرڪيون آهن
طبل آهن اُٿي ٻُريا
مٽيءَ جا ڪوٽ هن ڪريا
سموري رات روپا جي
ڪجل بڻجي ڪُٺي آهي
رُتن مان رَت ٽميو آهي
بُري بارش وٺي آهي
ٽُٽا هن شور جا شيشا
ڌڙن تي ڌڙ ڪريا آهن
ڇڏي ڪئين ڍال جا ڍڪڻا
ميدانن ڏي مڙيا آهن
اُٿي لشڪر سان گڏ خلجي
جڏهن تلوار تاڻي آ
ته ٻاگهل جي به سنڌري مان
ڪا جاڳي پئي مياڻي آ
وڙهي پئي جا وکون بڻجي
درياهه جون ڄڻ تکون بڻجي
وطن جي وارثيءَ جي لئه
اڃان ويساهه جيئرو آ
سسيءَ ۾ ساهه جيئرو آ
جيسين ڀونگر ڀُريا ناهن
۽ ڌرتيءَ تي ڪريا ناهن
تيسين ڪيئي چنيسر پيا
ڪفن ٿيندا دفن ٿيندا
ٻُڌي ڇڏ وقت جا واعظ
اهو وڦلڻ اجايو آ
اسان هن ديس جي ڌُن تي
رڳو هڪ گيت ڳايو آ
غلاميءَ کي لڄايو آ
روئڻ جا رنگ ڇا ڏيندين
اسانجي تون رواجن کي
هزارين دؤر دودن کي
وڏي للڪار سان آهن
تکي تلوار سان آهن.