ننڊ جو ناڙو
ڏينهن جي ڏاڪڻ چڙهي
چنڊ سان ملجي هلي
اُڀ اونڌي منهن بيٺل!؟
سمنڊ کان پُڇجي هلي
بادلن جو، بار هلڪو
ڪجھه هوائن تان ڪجي
ننڊ جو ناڙو وڍي
جاڳ کي جيئرو ڪجي
خلق کي کوٽي ئي ڪڍجي
ماٺ جي پوريل مٽيءَ مان
ڳنڍ جهڙي ڳالھه کولي
حال ڪو احوال وٺجي
پنڌ کي پوکي پٽن تي
ڇانوءَکي وٺجي ڇڪي
رات ڪاري رابطن تي
غم گُليل جيئن چٽي ٿو
درد ڄڻ ڌاڙيل ڪو
پيو فراقن سان ڦُري
ڪار ڪسبياڻيءَ جهڙي
وقت ورثي ۾ کنئين
ديس دل جو ڌوئجي
شڪ جي شاور هيٺان
عشق جي اُضحي اندر
پيار جون رکجن پتيون
پاڻ پنهنجي ئي وجودن
کي ورهايون وڍ ڏيئي
وڏ ڦڙي سان گڏ وسڻ جي
مند ۾ موريا جو آهيون
واڪ تي وڪجي وڃڻ کان
اڳ ئي ويا توريا جو آهيون
روز نئين اسڪيچ جئيان
تبديل شڪلون ٿيون ٿيئن
ملڪ ميوزم ۾ سجايل
مورتين جهڙو لڳو
روز واڄٽ جيئن وڄي ٿو
درد کي آ ڌُن پنهنجي
مون نديءَ ۾ نيڻ اُڇلي
آ درياھ جو دور ماڻيو
تون مڇيءَ وانگي مليئنءَ ۽
مون تريو تن جي تئي تي
آس ۽ احساس کي
جدتن سان ئي جيئڻ جي
ٿي تمنا تار آهي
دور گذريا دل اها ئي
اڄ به ننڍڙي ٻار آهي