روپا بڻي رک،
تو جيئن پوري اک،
دودا پنهنجي ديس مان.
ڀيلجي ڀنڀور ويو،
سارو ديرو دِکَ
تو جيئن پوري اک،
دودا پنهنجي ديس مان.
مُند نه موري مُرڪ جي،
وقت وهاٽيل وکُ،
تو جيئن پوري اک،
دودا پنهنجي ديس مان.
ڌوڙ اُڏاڻي درد جي،
مليو نه ڪک سين ڪک،
تو جيئن پوري اک،
دودا پنهنجي ديس مان.
راڙو سڄي رُت ۾،
ٻانهن نه ڪوئي ٻک،
تو جيئن پوري اک،
دودا پنهنجي ديس مان.