وري ديس تنھنجا دراوڙ ڪُٺا.
سُھڻيون سير ٻوڙيون ۽ ساهڙ ڪُٺا.
پيل پوپٽن جا اُتي لاش ها،
جتي گُل سڙيا ۽ وڏا بڙ ڪُٺا.
ويو درد گهاڙوءَ جيان آ گهڙي،
دلاسا دلين جا ڌڙاڌڙ ڪُٺا.
طنبورن جي تاريخ روئي چيو،
لُٽيا ساز سُرندا ۽ سُگهڙ ڪُٺا.
سوين ڀاڳ جا ڀيل ڀنڀور ٿيا،
ڪي مڪلي ڪي مياڻي ڪي سانگهڙ ڪُٺا.
اڃان ميرانپور جي مٽي آ گواهه،
سريون سنڌ ميڙيون صوفي هڙ ڪُٺا.
نه ٻانھن جون ٻيڙيون لڱن سان لڳيون،
هتي تانگھه جا ڀي ڪئين تڙ ڪُٺا.
ٻُڌي ڳوٺ ۾ ڳالھه تنھنجي وڏي،
جوانيون کڻي پو اچي جڙ ڪُٺا.