مٿان اُڀ آ هيٺان ڌرتي، پُڙن جي وچ ۾ آهيان.
رُڳو کوڻيون تکا تجلا، جُهڙن جي وچ ۾ آهيان.
ندي بڻجي نھارين ها وڃان ها وهڪرو بڻجي،
سُڪايئي سوڪ ۾ اهڙو، دڙن جي وچ ۾ آهيان.
هليس جو پيار کي پوکڻ لُڻائي پاڻ کي آيس،
وڻن وانگر ويس وڍجي، ٿُڙن جي وچ ۾ آهيان.
تکي تلوار جون نظرون، ڪپڻ لئه ڪنڌ ڳولين ٿيون،
ڪُٺل تاريخ جون دانھون، ڌڙن جي وچ ۾ آهيان.
ڇنڊيو تو پاڻ مان اهڙو نه سگهيس ميڙجي ٻيھر،
اُٿي سُڏڪا اُڀا ٿيا هن، ڳڙن جي وچ ۾ آهيان.
ڪپھه جھڙي تو ڳالھين تي ٻري تيليءَ جيان تاڻيو،
سڙي هڪ ڏينھن سڄو ويندس، ٻُڙن جي وچ ۾ آهيان.