تري تاريخ جي ڪُن مان ڪنارن تي اچي نڪتا.
مياڻين کي نه مھڻا ڏي صُبح رت سان رچي نڪتا.
صليبن تان اڃان عيسيٰ کي لاٿو ڪٿ ويو آهي،
پيا گهاڻا گُهمن ڪيئي بلاول پر بچي نڪتا.
اڃان گهوڙن جون ٽاپوليون پيون ميدان ماڻين ٿيون،
هڪل سان ڪئين هتي هوشو هڻي نعرا نچي نڪتا.
اڃان ڪلمي جي قصي تي ڌرم ۽ دين پيو ڌوپي،
مُجاور ۽ مُلان پنڊت مرڻ کان اڳ مچي نڪتا.
اڏين کي چئو اسانجو عشق مقتل کان مٿانھون آ،
اوهانجي ان عذابن مان سوين سرمد پچي نڪتا.