رات آئي وئي، تون نه آئين ڪَهي!
ماڪ ۾ مينڌرا، ڪاڪ روئندي رهي.
مينهن موٽي ويا، ڏينهن اُڀري لٿا،
تون نه آئين پرين، وهه لڳي ٿي وَهي.
سانورا! تو سوا ڇانورا ڇا ڪبا!
لوءِ تنهنجي لڳي، لوءِ لڳندي رهي.
او وڃان مان وڃان ڪيئن ڀيرو ڀڃان!
سج ويندو لهي، پير ويندا ڊهي.
ڪنهن به اورار بيهي نه پاتو پرين،
تون نه ميهار آهين، نه تو وٽ مهي.
سِرُ ”اياز“ اڄ ڏنو، ڪنهن نه ڄاتو ته ڇو؟
رَت اڏيءَ تان اَڏيو، سنڌ ڏسندي رهي.
³