هن جسم جو آويءَ ۾ پڪل ٿانءُ ڀڃان ٿو
هن جسم جو آويءَ ۾ پڪل ٿانءُ ڀڃان ٿو
اڄ مان به تحفو سنڌ کي ناياب ڏيان ٿو
جيئن برف مان پاڻي ٿئي، پاڻيءَ منجهان بادل
ان طرح مران ٿو مان ۽، ان طرح جيان ٿو
اڄ مان به سڀاڻي جي دلاسن کي وساري
ڪڻڪن جي پڪل کيت کي پيو سجدا ڪيان ٿو
هر عشق عبادت آهي، مان اهڙو لکت ۾
کڻي حسن جي درٻار مان فرمان اچان ٿو
جيون جي هن اڻٿڪ، مان گوءِ ۾ “بيوس”
سنڌوءَ جي روانيءَ سان کاري ڇاڻ پڄان ٿو