روز اچن ٿا لاشا چچريل
سڄي بدن تي گهاءُ اٿن، ڪن کي گوليون ڪي هن ساڙيل،
هر ڪو رڳو هيئن چوي ٿو، ڪير ٿو هنن کي آخر ماري،
کنڀي کڻي گم ڪري پوءِ، تشدد ڪري ماري اڇلايل،
حق گهرڻ ڪو ڏوهه ته ناهي، سچ جي آخر ايڏي سزا،
ڪنهن ۾ همت اها ناهي، جو ظاهر ڪري ڏئي قاتل،
مائن جون ٿيون جهوليون خالي، ڀينرن کان ويا ڀائر کسجي،
ونيون ويٺيون روئن ساري، ڪونڌر ڏسي پنهنجا ماريل،
ڳاڙها ڳڀرو جوان وڃن ٿا، ديس تان ڏيندا جان وڃن ٿا،
پوئتي نه ٿن هٽڻ جي ڪا ٻولي، مائن جي ٿن اهڙي ٿڃ پياريل،
اڪبر دانهون ڪجن ڪنهن وٽ، ناهي ڪنهن وٽ داد اسان جو،
سڀ لڳن ٿا گونگا ٻوڙا، ڄڻ حاڪم آهن بوتا بڻايل.