تون ته بي درد بي قدر آهين
جيءَ ۾ پوءِ به، جلوه گر آهين.
زندگيءَ جي ذليل گهڙين ۾،
ضياءَ جي موت جي خبر آهين.
منهنجي هوندي به تون منهنجو ناهين،
تون به ڄڻ سنڌ جو شهر آهين.
ٿو پُڇين حال! ”ڪيئن پئي گذري“؟
ڪيڏو سادو، ۽ بي خبر آهين.
شاعري
سنڌ جي مزاحمتي شاعري
ڪتاب جي ترتيب پاويل جوڻيجو“ ڪئي آهي جنهن ۾ سنڌ جي 15 شاعرن جي مزاحمتي شاعري شامل آهي. پاويل جوڻيجو جي هن ترتيب ڏنل ڪتاب ۾ اهڙن شاعرن جي به شاعري شامل آهي، جن کي پڙهندي يا ٻڌندي ازخود ڪنهن ستل ضمير ۾ چهنڊڙيون محسوس ٿينديون ۽ ڪجهه ڪرڻ جي خواهش ڪر موڙي اٿڻ جي آس کي جنم ڏيندي.. دنيا ۾ انقلاب آڻيندڙ شاعرن ۾ سنڌ جي شاعرن به وسان ڪين گهٽايو آهي ۽ سنڌ جي باشعور طبقي تائين ان ثبوت کي رسائڻ ۾ سچ ته پاويل جوڻيجو جي ڪاوش داد لائق آهي.
- 4.5/5.0
- 9773
- 1953
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- پاويل جوڻيجو
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌسلامت پاران
- ڪتاب نمبر 40
- ارپنا
- پبلشر نوٽ
- پنهنجي پاران
- شيخ اياز
- انقلاب! انقلاب ڳاءِ انقلاب ڳاءِ
- اسين ننڊ جا نيڻ آهيون پرين!
- سچ وڏو ڏوهاري آ
- جنهن وقت به ڪنهن جو طوق ٽُٽُو،
- رات آئي وئي، تون نه آئين ڪَهي!
- جهوپڙيءَ ٻاهران رات جهانجهر وڳي،
- جي هانءُ نه هارين ڪو هيارل، هي ڏينهن به گهاري وينداسين،
- اڙي چنڊ، اڙي چنڊ،پرين تو ته ڏٺو ناهه،
- ٻي خبر ناهه، پر مرڻ کانپوءِ،
- ڪيئن ڪريان مان ڪنهن به ريت،
- سهندو ڪير ميار او يار!
- ٽڙي پوندا ٽارئين،
- سنڌ ديسَ جي ڌرتي تو تي پنهنجو سيسُ نمايان،
- سکي پيا کي ملين ته چئجان، چاندني تو سوا نه ٿيندي،
- پنهنجي رت ۾ ريٽو جهنڊو، اڀ تائين جهوليندو،
- بي مُوت مُئا، تو لاءِ ڪٺا انسان هزارين مان نه رڳو،
- هُڙڪ هلو هو، ڌيمان هلو هو
- ڪنڊيءَ نه سڱري، ٻٻر نه پلڙو،
- ڦٽڻ لڳي آ ميندي مٺڙا،
- ساڳ پنهنجو پلي، سنڌ پوڀي ڀلي
- آنءُ ڪنول جو ڦول ڏسان،
- باک ڦٽيءَ جو ڪويل ڪوڪي
- تون آڌيءَ رات اُٿارين ٿي، ۽ منهنجي ننڊ ڦٽائين ٿي
- تاجل بيوس
- سمجهي پير وڌاءِ، او يار!
- ڪارونجهر تي مور نچي ٿو
- ڪانگ! ڏج هي قربتون دل سان وڃي دلگير کي
- دنيا کي ٽئين جنگ جي تباهيءَ کان بچايون
- هن جسم جو آويءَ ۾ پڪل ٿانءُ ڀڃان ٿو
- ڪنهن ٻارڙي جي ماءُ، ڪا ڪاري نه ٿي پوي!
- هن سنڌ جي نجات جو هڪ خواب ڏٺو ٿم
- ڪڻڪن جي کيت ڀرسان، ٽڙي پيو گلاب آ
- اٿو عظمتن جا ڦريرا اڏايو
- ماکيءَ جهڙا مٺڙا ماڻهو
- سنڌ جي نجات کي ڳولهي وٺون
- ابراهيم منشي
- اسان انقلابي اسان انقلابي
- ڪيسين سهندين سور، او ساٿي! ڪيسين سهندين سور
- متفق ٿي مسڪين اچو اڄ ڏاڍ جا ڏونگر ڏاريون ڙي،
- تنهنجو مرون پٽين پيا ماس، توکي ڪيئن اچي جڳ راس
- اٿ دلير مسافر دير نه ڪر، سڏ سوريءَ جو سينگار وري
- وڪڙ ۽ ونگ وانگين تي، وڏيرن جا وزيرن جا
- اٿو ڪو خوني انقلاب، انقلاب آڻيو
- اسان چنگ ٻيجل ٿي چوري سگهون ٿا
- درياءَ سان سوال
- درياءِ جو جواب
- هاڃان هونءَ ته هزارين آهن، هيڏو سارو هاڃون هيل
- سنڌ نه سهندي سور او ساٿي، سنڌ نه سهندي سور
- نوان مقتل نيون سوريون، نوان منصور ميدان ۾
- ڪن رولن سمجهي راند هتي آ، ٻارڻ ٻاريو ٻوليءَ سان
- سنڌ سستي ٿي وڪامي، نت نئين نيلام ۾
- مرڪز
- هڪ دفعو هاري اُٿي ڪو ڀنڀٽ ڀڙڪائي ڇڏيو
- محنت سان جي لاهي آيا، ماني اُڀ جي تارن مان
- رت ريٽو ڏيئي راوت، سنڌ کي سوغات ۾
- سرويچ سجاولي
- عذابن ۾ ڌرتي
- حسن وشباب ۽ انقلاب
- غزل
- جهونگار جن جي جستجو ۽ سوڀ جن جي ساهيڙي
- سراپا احتجاج آهيان
- انقلاب آيو کپي
- عورت
- قوم پرستي زنده باد
- معمار هاري مرحبا
- واهه ڙي ماڻهون موتي داڻا
- ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون
- بيشڪ بهادر عورتون
- آڪاش انصاري
- تون پُڇين ٿو پرين! مان هليو ڇو ويس؟
- اسان جي مئاسين سفر ۾ او ساٿي!
- بند اکڙين منجهان
- شل انهيءَ کان اڳي
- رڳو ٿر جي صحراتي...
- جنهن وقت هي جوڳي جاڳيا
- اسين بس رهياسين اڌورا،اڌورا
- وقت جي چيچ ۾ زندگيءَ جو ڇلو
- جڏهن به توکي وسار چاهيم
- جلا وطن
- جڏهن ڪنهن به بادل، ولهاريون وسايون
- تون ته بي درد بي قدر آهين
- جنهن نه مٽيءَجي خوشبوءِ کي ڄاتو هتي
- تون ايندين! تون ايندين!
- اڙي دل!!
- آزاد انور ڪانڌڙو
- جاکوڙي اديب ،محقق ۽ شاعر
- سنڌ منهنجي امان
- چار ڊسمبر واري ڏهاڙي
- اچي درياهه ۾ پاڻي
- عيد گڏجي سڀن ملهائي آ
- سنڌي ٻولي قومي ٻولي
- جيءَ جيارا ماڻهو
- لهي ڪو سانگيئڙن جي سار
- ساجن توکي ڪيئن سمجهايان
- ٻه سٽا
- جمن دربدر
- هي دنيا هلچل جي بستي
- وٺي هر هر جنم وربو مٺا مهراڻ ۾ ملبو
- هجن مهراڻ ۾ موجون وو وو وو
- حليم باغي
- هل ته هلون هيءَ شهر ڇڏي
- هر روز تون اچجان ڪنريءَ ۾
- انسان اٿيو
- اکيون به باندي رڳون به باندي، پرين! ڪجي ڇا تنهنجو شهر آ
- رت ديس تنهنجي راه ۾ ڦرو ڦڙو ٿي وهي وڃي
- ڄڻ نظر لڳي ويئي هن گهر جي بهارن کي
- ڄڻ نظر لڳي ويئي هن گهر جي بهارن کي
- سنڌو ساهه سنڌ ۾ سمائي ڇڏي سين
- نه انتظار يار، نه ڪو الڪو بهار جو
- استاد بخاري
- اسين اڌ ـــــــــ ڍاوا، اوهين وڌ ڍاوا
- ڏاڍا اوکا ويڙها آهيون، دريا خان ۽ دودا آهيون
- مان ڪيئن سيج سمهان
- گھر گھر برف ڄمي وئي آهي، در در ديپڪ ڳايان ٿو مان
- تنهنجي سِر لئه دريا، دودو ٿي ٿو مان هر هر ڄمان
- جَلَ ٿَلَ جھولي، ڏونگر ڏولي
- مبارڪ! پلصراطي پيچري تان زندگي گذري
- ڪجهه ته اڳتي وَڌو
- سرڪش سنڌي
- هن ڌرتي، ڌرتيءَ وارن جي
- تو بن ڪنهن سان نينهن هجي
- ڪا به نه تنهنجي هستيءَ جهڙي
- روز هٿ ۾ گلاب رکندي آن،
- حق وارن کي حق مليو، مان ڪيئن مڃان
- منهنجي رت جو ڦينگون آخر
- ³ اُمنگ دل جي ڏري پئي آ
- ڪاوڙ ڇڏ
- راشد مورائي
- مان ڇا ڪريان مان ڇا ڪريان
- مون ڏاڍ جا ڏونگر ڪٽي جا واٽ آ ٺاهي
- جڏهن به سوچيم ته قوم لئه لکان ته ڇو لکان؟
- دل منهنجي پراڻي آهي جهڳي،محلات هجي ته وڻي توکي
- ڪونه آ ڪنهن جاءِ جهڙو، تنهنجي پاسي جو سڪون
- امتياز عادل سومرو
- تو کان ڪهڙي جنم جي مبارڪ وٺان!!
- نظم
- مان ڄاڻان ٿو تون ڌاري آن
- تهذيب ڇا تاريخ ٿي براباد ٿئي!!
- مون کي پنهنجي ياد مان آزاد ڪر
- تنهنجو ضمير ٻيو آ، منهنجو ضمير ٻيو آ
- هر ڪو آ حيران ڀٽائي!!
- تنهنجو جلوو ئي جام جهڙو آ،
- الائي ڇو مون کي تنهنجي ياد آئي!!
- ذوالفقار گاڏهي
- کنجري ٿي نچي، ڊڦلي ٿي نچي، چپڙي ٿي نچي،
- اکيون ڪن اکر ڀور ٿيون،
- اسان کي ڏي خبر ڏيئا، اڙي ڏيئا
- ياد جا سارا پنڇي اڏامي ويا
- سمورا ٽين کڙڪائي ڇڏن ٿيون
- نيڻن جي آهرن ۾ آهو چرن پيا
- سُٿڻ ڪورڪي ۽ رئو جهار جهٽ جو
- رستا، رستن منجهه وڃن ٿا گم ٿيندا
- آءُ مون ساڻ هڪ سفر ۾ رل
- هر قدم آءٌ توسان گڏ آهيان
- پر ڀڳل مان پکي جان پئي اڏندو رهيس
- اها سنڌ آ، جيءَ جياري اسان جي
- احمد شاڪر گائنچو
- روز! انساني وجود تي حملا ٿي ٿا...
- تانيا نالي نظم...!!
- خودڪشي...!
- سڄي جان پنهنجي جلائي ڇڏي مون
- اڪبر ڪانڌڙو
- روز اچن ٿا لاشا چچريل
- هت هلي ٻٽو نظام ٿو
- بئڪ ٽائيٽل
جيءَ ۾ پوءِ به، جلوه گر آهين.
زندگيءَ جي ذليل گهڙين ۾،
ضياءَ جي موت جي خبر آهين.
منهنجي هوندي به تون منهنجو ناهين،
تون به ڄڻ سنڌ جو شهر آهين.
ٿو پُڇين حال! ”ڪيئن پئي گذري“؟
ڪيڏو سادو، ۽ بي خبر آهين.