ٽڙي پوندا ٽارئين،
جڏهن ڳاڙها گُل،
تڏهن ملنداسين.
جڏهن ورنديون ڪونجڙيون،
هَر هَر ڪري هُلَ،
تڏهن ملنداسين.
ڳلن ڳوڙها ٽمندا،
جڏهن موتين ٽل،
تڏهن ملنداسين.
وڇوڙي جا ڏينهڙا،
ڀورائيءَ جي ڀُل،
تڏهن ملنداسين.
³
شاعري
سنڌ جي مزاحمتي شاعري
ڪتاب جي ترتيب پاويل جوڻيجو“ ڪئي آهي جنهن ۾ سنڌ جي 15 شاعرن جي مزاحمتي شاعري شامل آهي. پاويل جوڻيجو جي هن ترتيب ڏنل ڪتاب ۾ اهڙن شاعرن جي به شاعري شامل آهي، جن کي پڙهندي يا ٻڌندي ازخود ڪنهن ستل ضمير ۾ چهنڊڙيون محسوس ٿينديون ۽ ڪجهه ڪرڻ جي خواهش ڪر موڙي اٿڻ جي آس کي جنم ڏيندي.. دنيا ۾ انقلاب آڻيندڙ شاعرن ۾ سنڌ جي شاعرن به وسان ڪين گهٽايو آهي ۽ سنڌ جي باشعور طبقي تائين ان ثبوت کي رسائڻ ۾ سچ ته پاويل جوڻيجو جي ڪاوش داد لائق آهي.
- 4.5/5.0
- 9555
- 1841
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- پاويل جوڻيجو
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌسلامت پاران
- ڪتاب نمبر 40
- ارپنا
- پبلشر نوٽ
- پنهنجي پاران
- شيخ اياز
- انقلاب! انقلاب ڳاءِ انقلاب ڳاءِ
- اسين ننڊ جا نيڻ آهيون پرين!
- سچ وڏو ڏوهاري آ
- جنهن وقت به ڪنهن جو طوق ٽُٽُو،
- رات آئي وئي، تون نه آئين ڪَهي!
- جهوپڙيءَ ٻاهران رات جهانجهر وڳي،
- جي هانءُ نه هارين ڪو هيارل، هي ڏينهن به گهاري وينداسين،
- اڙي چنڊ، اڙي چنڊ،پرين تو ته ڏٺو ناهه،
- ٻي خبر ناهه، پر مرڻ کانپوءِ،
- ڪيئن ڪريان مان ڪنهن به ريت،
- سهندو ڪير ميار او يار!
- ٽڙي پوندا ٽارئين،
- سنڌ ديسَ جي ڌرتي تو تي پنهنجو سيسُ نمايان،
- سکي پيا کي ملين ته چئجان، چاندني تو سوا نه ٿيندي،
- پنهنجي رت ۾ ريٽو جهنڊو، اڀ تائين جهوليندو،
- بي مُوت مُئا، تو لاءِ ڪٺا انسان هزارين مان نه رڳو،
- هُڙڪ هلو هو، ڌيمان هلو هو
- ڪنڊيءَ نه سڱري، ٻٻر نه پلڙو،
- ڦٽڻ لڳي آ ميندي مٺڙا،
- ساڳ پنهنجو پلي، سنڌ پوڀي ڀلي
- آنءُ ڪنول جو ڦول ڏسان،
- باک ڦٽيءَ جو ڪويل ڪوڪي
- تون آڌيءَ رات اُٿارين ٿي، ۽ منهنجي ننڊ ڦٽائين ٿي
- تاجل بيوس
- سمجهي پير وڌاءِ، او يار!
- ڪارونجهر تي مور نچي ٿو
- ڪانگ! ڏج هي قربتون دل سان وڃي دلگير کي
- دنيا کي ٽئين جنگ جي تباهيءَ کان بچايون
- هن جسم جو آويءَ ۾ پڪل ٿانءُ ڀڃان ٿو
- ڪنهن ٻارڙي جي ماءُ، ڪا ڪاري نه ٿي پوي!
- هن سنڌ جي نجات جو هڪ خواب ڏٺو ٿم
- ڪڻڪن جي کيت ڀرسان، ٽڙي پيو گلاب آ
- اٿو عظمتن جا ڦريرا اڏايو
- ماکيءَ جهڙا مٺڙا ماڻهو
- سنڌ جي نجات کي ڳولهي وٺون
- ابراهيم منشي
- اسان انقلابي اسان انقلابي
- ڪيسين سهندين سور، او ساٿي! ڪيسين سهندين سور
- متفق ٿي مسڪين اچو اڄ ڏاڍ جا ڏونگر ڏاريون ڙي،
- تنهنجو مرون پٽين پيا ماس، توکي ڪيئن اچي جڳ راس
- اٿ دلير مسافر دير نه ڪر، سڏ سوريءَ جو سينگار وري
- وڪڙ ۽ ونگ وانگين تي، وڏيرن جا وزيرن جا
- اٿو ڪو خوني انقلاب، انقلاب آڻيو
- اسان چنگ ٻيجل ٿي چوري سگهون ٿا
- درياءَ سان سوال
- درياءِ جو جواب
- هاڃان هونءَ ته هزارين آهن، هيڏو سارو هاڃون هيل
- سنڌ نه سهندي سور او ساٿي، سنڌ نه سهندي سور
- نوان مقتل نيون سوريون، نوان منصور ميدان ۾
- ڪن رولن سمجهي راند هتي آ، ٻارڻ ٻاريو ٻوليءَ سان
- سنڌ سستي ٿي وڪامي، نت نئين نيلام ۾
- مرڪز
- هڪ دفعو هاري اُٿي ڪو ڀنڀٽ ڀڙڪائي ڇڏيو
- محنت سان جي لاهي آيا، ماني اُڀ جي تارن مان
- رت ريٽو ڏيئي راوت، سنڌ کي سوغات ۾
- سرويچ سجاولي
- عذابن ۾ ڌرتي
- حسن وشباب ۽ انقلاب
- غزل
- جهونگار جن جي جستجو ۽ سوڀ جن جي ساهيڙي
- سراپا احتجاج آهيان
- انقلاب آيو کپي
- عورت
- قوم پرستي زنده باد
- معمار هاري مرحبا
- واهه ڙي ماڻهون موتي داڻا
- ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون
- بيشڪ بهادر عورتون
- آڪاش انصاري
- تون پُڇين ٿو پرين! مان هليو ڇو ويس؟
- اسان جي مئاسين سفر ۾ او ساٿي!
- بند اکڙين منجهان
- شل انهيءَ کان اڳي
- رڳو ٿر جي صحراتي...
- جنهن وقت هي جوڳي جاڳيا
- اسين بس رهياسين اڌورا،اڌورا
- وقت جي چيچ ۾ زندگيءَ جو ڇلو
- جڏهن به توکي وسار چاهيم
- جلا وطن
- جڏهن ڪنهن به بادل، ولهاريون وسايون
- تون ته بي درد بي قدر آهين
- جنهن نه مٽيءَجي خوشبوءِ کي ڄاتو هتي
- تون ايندين! تون ايندين!
- اڙي دل!!
- آزاد انور ڪانڌڙو
- جاکوڙي اديب ،محقق ۽ شاعر
- سنڌ منهنجي امان
- چار ڊسمبر واري ڏهاڙي
- اچي درياهه ۾ پاڻي
- عيد گڏجي سڀن ملهائي آ
- سنڌي ٻولي قومي ٻولي
- جيءَ جيارا ماڻهو
- لهي ڪو سانگيئڙن جي سار
- ساجن توکي ڪيئن سمجهايان
- ٻه سٽا
- جمن دربدر
- هي دنيا هلچل جي بستي
- وٺي هر هر جنم وربو مٺا مهراڻ ۾ ملبو
- هجن مهراڻ ۾ موجون وو وو وو
- حليم باغي
- هل ته هلون هيءَ شهر ڇڏي
- هر روز تون اچجان ڪنريءَ ۾
- انسان اٿيو
- اکيون به باندي رڳون به باندي، پرين! ڪجي ڇا تنهنجو شهر آ
- رت ديس تنهنجي راه ۾ ڦرو ڦڙو ٿي وهي وڃي
- ڄڻ نظر لڳي ويئي هن گهر جي بهارن کي
- ڄڻ نظر لڳي ويئي هن گهر جي بهارن کي
- سنڌو ساهه سنڌ ۾ سمائي ڇڏي سين
- نه انتظار يار، نه ڪو الڪو بهار جو
- استاد بخاري
- اسين اڌ ـــــــــ ڍاوا، اوهين وڌ ڍاوا
- ڏاڍا اوکا ويڙها آهيون، دريا خان ۽ دودا آهيون
- مان ڪيئن سيج سمهان
- گھر گھر برف ڄمي وئي آهي، در در ديپڪ ڳايان ٿو مان
- تنهنجي سِر لئه دريا، دودو ٿي ٿو مان هر هر ڄمان
- جَلَ ٿَلَ جھولي، ڏونگر ڏولي
- مبارڪ! پلصراطي پيچري تان زندگي گذري
- ڪجهه ته اڳتي وَڌو
- سرڪش سنڌي
- هن ڌرتي، ڌرتيءَ وارن جي
- تو بن ڪنهن سان نينهن هجي
- ڪا به نه تنهنجي هستيءَ جهڙي
- روز هٿ ۾ گلاب رکندي آن،
- حق وارن کي حق مليو، مان ڪيئن مڃان
- منهنجي رت جو ڦينگون آخر
- ³ اُمنگ دل جي ڏري پئي آ
- ڪاوڙ ڇڏ
- راشد مورائي
- مان ڇا ڪريان مان ڇا ڪريان
- مون ڏاڍ جا ڏونگر ڪٽي جا واٽ آ ٺاهي
- جڏهن به سوچيم ته قوم لئه لکان ته ڇو لکان؟
- دل منهنجي پراڻي آهي جهڳي،محلات هجي ته وڻي توکي
- ڪونه آ ڪنهن جاءِ جهڙو، تنهنجي پاسي جو سڪون
- امتياز عادل سومرو
- تو کان ڪهڙي جنم جي مبارڪ وٺان!!
- نظم
- مان ڄاڻان ٿو تون ڌاري آن
- تهذيب ڇا تاريخ ٿي براباد ٿئي!!
- مون کي پنهنجي ياد مان آزاد ڪر
- تنهنجو ضمير ٻيو آ، منهنجو ضمير ٻيو آ
- هر ڪو آ حيران ڀٽائي!!
- تنهنجو جلوو ئي جام جهڙو آ،
- الائي ڇو مون کي تنهنجي ياد آئي!!
- ذوالفقار گاڏهي
- کنجري ٿي نچي، ڊڦلي ٿي نچي، چپڙي ٿي نچي،
- اکيون ڪن اکر ڀور ٿيون،
- اسان کي ڏي خبر ڏيئا، اڙي ڏيئا
- ياد جا سارا پنڇي اڏامي ويا
- سمورا ٽين کڙڪائي ڇڏن ٿيون
- نيڻن جي آهرن ۾ آهو چرن پيا
- سُٿڻ ڪورڪي ۽ رئو جهار جهٽ جو
- رستا، رستن منجهه وڃن ٿا گم ٿيندا
- آءُ مون ساڻ هڪ سفر ۾ رل
- هر قدم آءٌ توسان گڏ آهيان
- پر ڀڳل مان پکي جان پئي اڏندو رهيس
- اها سنڌ آ، جيءَ جياري اسان جي
- احمد شاڪر گائنچو
- روز! انساني وجود تي حملا ٿي ٿا...
- تانيا نالي نظم...!!
- خودڪشي...!
- سڄي جان پنهنجي جلائي ڇڏي مون
- اڪبر ڪانڌڙو
- روز اچن ٿا لاشا چچريل
- هت هلي ٻٽو نظام ٿو
- بئڪ ٽائيٽل
جڏهن ڳاڙها گُل،
تڏهن ملنداسين.
جڏهن ورنديون ڪونجڙيون،
هَر هَر ڪري هُلَ،
تڏهن ملنداسين.
ڳلن ڳوڙها ٽمندا،
جڏهن موتين ٽل،
تڏهن ملنداسين.
وڇوڙي جا ڏينهڙا،
ڀورائيءَ جي ڀُل،
تڏهن ملنداسين.
³