محنت سان جي لاهي آيا، ماني اُڀ جي تارن مان
محنت سان جي لاهي آيا، ماني اُڀ جي تارن مان،
سا تو ڦري بندوق ڏيکاري، هٿڙن گورن ڪارن مان.
هٿ هزارين ملي جلي جي، ڪڙي ڪڙي زنجير بنيا،
ڏاڍ جبر کي پڪڙي جڪڙي، ٺارين هٿ هچارن مان.
بمن بارودن سان تو ڪيئن، انسان بک جا بک ڪيا،
اٿيا لوهي لنڱ ڪروڙين، غرق ڪرڻ تو غارون مان.
ڌرتي چيري، آن اُپائي، ملون هلائي انگ ڍڪائي،
تن مٿان تو بم وسائي، ٽهڪ ڏئين پيو خارن مان.
تنهنجي شرارت شيڪو ڏسندي، شرمائي شيطان ويا،
“منشي” وير وٺي مرنداسون، سامراجي ان سارن مان.