خودڪشي...!
اُجهامڻ کان اڳ ۾،
خُواهشن جي پُورائي لئه،
ڊوڪ، ڊوڙ ڊُڪندي رهي.
ڪي رُڪاوتون راهُن ۾،
پٿر بڻايو ڇڏين.
مايوسيءَ جو سمونڊ،
جڏهن ڇوليون هڻڻ شروع ٿو ڪري،
ته سوچ جون ساريون قوتون،
جواب ڏئي ڇڏين ٿيون!
ته اُن وقت انسان،
هِراسيل هرڻيءَ جين
پاڻ کي بَنَ ۾،
ڀٽڪيل محسوس ڪندو آهي،
غمن جو گهيرو،
جڏهن ٿيندو آهي،
ته اُن وقت،
خوشين جي برکا بجاءِ،
سڏڪا سونها بڻجندا آهن!
۽ ماڻهو جڏهن مايوسيءَ سان،
مُکا ميل ٿيندو آهي،
ته اُن وقت ئي،
خودڪشي جنم وٺندي آهي..!!!