تانيا نالي نظم...!!
واءُ وانگي گُهلڻي،
دا5 دِل جو هُن سان،
ڪهڙو رکون!؟
پيار جي پينگهه تي،
ڪي گهڙيون گڏبي،
جُهولي ته ها.
ڪي گهڙيون گڏجي،
پيار جي پيچرن تي،
هلي ته ها.
پنهنجي دُنيا کي،
منهنجي دل ۾ دريافت،
ڪري ته ها.
ڀَرتِ ڀاڪرن جو،
منهنجي ڳلي تي،
ڀري ته ها.
مُون تي،
مري ته ها!
مون تي،
جيئي ته ها!
هِڪ لنڱاهُوءَ،
هُرٻي جي هُڳاءُ جيئن،
هُري ته ها.
اِنهيءَ عيوض اَول
پيار پنهنجي حصي جو ڀلي،
گُهري ته ها!
اِنهن اِرادن تي هُوءَ،
پُورو لهي ته ها.
مُنهنجي مَن مُلڪَ ۾،
اچي ته ها.
پر،
انهن خُواهشن ۽ خيالن کان اڳي
واءُ وانگي هوءَ،
وَئون وئي!
پيار اظهار تي،
پاڻي ڦيري وئي...!!