جهوپڙيءَ ٻاهران رات جهانجهر وڳي،
پير ڪنهن جا هُيا؟ ڪير مون کان ڀڳي.
سُون جهڙي جواني اسان کان وٺي،
وَار چاندي ڪيئي عمر ايڏي ٺڳي.
ڪير هيءَ سڃ ۾ ٿي وڃي اُڃَ ۾،
ٿي نه پُٺ تي ڏسي، لار ڪنهن جي لڳي.
سُور تو لاءِ سٺا، سَار تنهنجي رهي،
زندگاني پرين، تار تنهنجي تڳي.
³