رت ريٽو ڏيئي راوت، سنڌ کي سوغات ۾
رت ريٽو ڏيئي راوت، سنڌ کي سوغات ۾،
باک جون راسون ويا راسي، رات ڪاري رات ۾.
سر سهائي سنڌ ڪارڻ، ٿيا آ سونهن لئه سونهان،
ڪين ڪسندي ڪسڪيا، ڏيئي ڪنڌ پنهنجا ڪات ۾.
ٿي جبل جابر اڳيان، ڏيئي آڏ ويري واڏ کي،
نور سان نجهرا نکيري، نامور ٿيا نيات ۾.
ٿي وڏي واڪي چيائون، وانگين جا واهيرا،
يڪن ڏينداسون ڪڏهن، ور ڏيئي واڳونءَ وات ۾.
ٽهڪندي ٽانڊن مٿي ٿي، ٽحڪ تن جا ٽهڪيا،
ڏات آهي ڏيل ڏوکو، ڏک سدائين ڏات ۾.
ڏيهه ڏيا ڏيئي ڏيا سان، ڏاڍ کي ڏاري ويا،
وڍ وڍڻ جي وير هئي، وونڪن کي وائي وات ۾.
ڪلپتين جي ڪڙم جا، ڪانئر نه ٿين ڪوپا ڪڏهن،
موت “منشي” مانجهين، مهندا سدائين مات ۾.