ڪيسين سهندين سور، او ساٿي! ڪيسين سهندين سور
ڪيسين سهندين سور، او ساٿي! ڪيسين سهندين سور،
گهڙيءَ گهڙيءَ ۾ گهاءُ نئون، ۽ وک وک تي وهلور.
ڏيهه سڄي ۾ ڇيڙيل ڏينڀو، ڏيهه ڌڻين کي ڏنگ هڻن،
وک وک تي ويڙهيچن کي، واريو ڦيريو ونگ وجهن،
سورن ماريل سانگيئڙن جا، چئوڏس ٻڌ پيا چنگ چرن،
پنهنجي گهر ۾ مرضن ماريل ماروئڙا مجبور او ساٿي!
خون اسان جو پيئندي پيئندي، پاپين ڪيئڙا پيٽ وڏا،
ڳڙڪائي ويا ظالم ڪيئي، مظلومن جا ماس هڏا،
زر زمين جا مالڪ بڻجي، ويٺا ٺاهي عيش آڏا،
مهر زبان تي ماروئڙن جي، ناهي ڪڇڻ دستور او ساٿي. !
هتي هلن پيا ڪئين هزارين ون يونٽ جا واپاري،
آڙ وٺي اسلام سندي، غدار ڪندا هي غداري،
وري ڪندا نيلام نئون، هي پئسي جا آحن پوڄاري،
متان ڙي وانگي وڃين نه وڪجي، دوکي کان رههُ دور او ساٿي!
جاڳي پيا پٽ جيجل جا، اڄ جاڳي پيا جنباز ڪئين،
پرمارن جا پير نه کپندا، شاهي وريا شهباز ڪئين،
سوريءَ کي سي سيج ٿا سمجهن، اچن ڪريو نٽ ناز ڪئين،
ڪهڙا چاڙهي چاڙهيندي تون، ملڪ سڄو منصور او ساٿي!
اچو ته “منشي” متفق ٿي اڄ ڏاڍ جا ڏونگر ڏاريون ڙي،
ظلم سندا زنجير هٿن سان پاڻ ئي پنهنجي ٻاريون ڙي،
سر رکي سانڌاڻ مٿي ۽ مستقبل ته سنواريون ڙي،
وقت اسان کي ساٿ ڏنو آ، منزل ناهي دور او ساٿي!