جيون! زماني ڪاڻ، زمانو ڇڏي هلون،
پڙهندا هزار پنهنجو، فسانو ڇڏي هلون.
جنهن جاءِ پاڻ آهيون، تنهن جاءِ ايندو ڪو،
خالي هي پاڻ پنهنجو، خانو ڇڏي هلون.
صديون اسان کي ياد، زمانو ڪندو پرين،
تڙپي لڇي لکيو سو، ترانو ڇڏي هلون.
مڃ جند ‘‘عائشه’’ جي، هي بات تون مٺي،
جيئڻ رهيو آ جيڪو، بهانو ڇڏي هلون.
**