پاڻ ڄڻ پيار، جي بهاني ۾،
ٿا جيئون زندگي، زماني ۾.
منهنجو مون سان بدن رهيو باقي،
روح رولا، رُلي ويراني ۾.
محبتن کان سوا، رکيو ڇاهي،
دوست محبت وندي، ديواني ۾.
ساڙ هر دور ۾، سڙيو هوندو،
پيار آ ساڙ جي، نشاني ۾.
بيقراري ۽ بي سڪوني آ،
ڇو ڪوي تنهنجي، هر فساني ۾.
‘‘عائشه’’ تو جڏهن ڇڏيو آهي،
درد آ دل جي آستاني ۾.
**