من ۾ ڪوئي، مير نه رکجي،
پنهنجن هوندي غير نه رکجي.
سنڌ، سڄڻ ئي، سڀ ڪجـﮬـه آهي،
باقي دل ۾ ڪير نه رکجي.
ڏور اکين جي اوندهه ٿيندي،
اندر ۾ انڌير نه رکجي.
سونهن ۽ حق جي، خاطر وڙهجي،
ذاتي ڪنهن سان، وير نه رکجي.
جيڪو ديس، ڦري ٿو پنهنجو،
تنهن لئه پيارا، خير نه رکجي.
‘عائشه’! فعل ۽ قول ۾ ڪاٿي،
ڀُلجي هير ۽ ڦير نه رکجي.
**