توکي ساري روز ويچاري،
دلبر دلڙي دردن ماري.
اندر ۾ آڙاهه اُلا ڙي!
باهه برهه تن من ۾ ٻاري.
مورو، دادو وک وک جادو،
سنڌڙي سهڻي آهي ساري.
لڇندي سڪندي گـﮬـاري آهي،
توبن ساجن عمر هي ساري.
ايندي آهي جيءُ جلائڻ،
ياد پرين جي پو ڀي پياري.
‘‘عائشه’’ آشا قائم رهندي،
دلڙي ناهي مون ڀي هاري.
* *