ٿي پوي برسات تارا گم ٿيا،
ڏس! اڪيلي دل، سهارا گم ٿيا!
ڪجـﮬـه نه آ آڪاش ۾ اوندهه سوا،
نيڻ منهنجن کان نظارا گم ٿيا!
آب رحمت ساڻ ٿي رَلِ مَلِ وري،
سڀ مٽيءَ ۾ لڙڪ پيارا گم ٿيا!
درد جي آمد ڪئي تو دل مٺي،
ٽهڪ ها جيڪي اڌارا گم ٿيا!
رات روئي نيڻ ٻوٽي جي ڏٺا،
نيڻ کوليا خواب سارا گم ٿيا!
‘عائشه’ تنهنجي وڃڻ کان پوءِ ڄڻ،
منهنجي قسمت جا ستارا گم ٿيا!
**