ڏنا ڀروسن جي دلاسا هئا،
حقيقت کان مليا ته ڌوڪا هئا.
جنين اعتبارن، ۾ گـﮬـاريو پئي،
تنين وٽ سدا ساهه، سڏڪا هئا.
جنين عشق آڱر، وتيون ٿي هلي،
تنين وٽ حشر، روز پِٽڪا هئا.
چڱن کي چڱائيءَ جي بدلي ڏنا،
زماني ته ڌوڪا ۽ دڙڪا هئا.
ڪٿي ”عائشه“ خيال پنهنجو رکي،
زماني جا تو وٽ، جو اُلڪا هئا.
**