سنڌ سلامت پاران
سنڌ جا سڄڻو سلام ..........
سنڌ سلامت سنڌي ٻوليء جي ڪتابن جي ذخيري کي دنيا جي ڪنڊ ڪڙڇ تائين پهچائڻ لاء ڊجيٽل بوڪ ايڊيشن جو جيڪو سلسلو شروع ڪيو آهي، ان سلسلي جو ڪتاب نمبر چوهتر (74) اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي ڪتاب “دليون درسگاهون” سنڌ جي بهترين شاعره عائشه ميمڻ جي شاعريءَ تي مشتمل آهي.
اسين ٿورائتا آهيون ادي عائشه ميمڻ جا جنهن هي ڪتاب سنڌ سلامت تي پيش ڪرڻ جي اجازت ڏني ۽ قرب پياري دوست مرتضى لغاريءَ جا جنهن هن ڪتاب جي سافٽ ڪاپي موڪلي ڏني. هي ڪتاب ڪنول پبليڪيشن قنبر پاران ڇپائي مارڪيٽ ۾ آندو ويو آهي.
اوهان سڀني دوستن، بزرگن ۽ ساڃاهه وندن جي قيمتي مشورن، راين، صلاحن ۽ رهنمائي جو منتظر.
محمد سليمان وساڻ
مينيجنگ ايڊيٽر ( اعزازي )
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
sulemanwassan@gmail.com
www.sindhsalamat.com
ڪتاب جو مطالعو ڪريو
شاعري ڪوڙ نه ڳالھائيندي آهي!
غم خوشيءَ جو انهي شعور ڏنو،
خطا ٿو سمجـﮬـين، خطا ڪرڻ ڏي!
جيون! زماني ڪاڻ، زمانو ڇڏي هلون،
غلط ڇاهي، سهي ڇاهي، سو سمجـﮬـون ٿا،
ساهيان نه پير ڪاٿي شل وقت سان ڊڪان مان،
پرين پيار ۾ ڪنهن کي ڏکائبو ناهي،
ٻنهي نينهن سان، ساٿ ڏاڍو ڏنو آ،
ڌيءَ حوا جي هان، مان پري ناهيان،
دل ۾ پهريان، خير رکجانءِ!
حياتيءَ ۾ وڏو هي، ڪم رهيو آ،
بي ايمان هٿ لڳي جو ايمان آ ويو،
اسان لئه خدائي، اسان جو ڀٽائي،
ڇوڪري! ڇا ڏٺو ٿئي گوري ۾؟
حيات آهي مٺي، مرڻ ڪير چاهي ٿو،
حياتيءَ ۾ هرڪو ذميوار گـﮬرجي،
هي جـﮬـنگ جـﮬـر، عشق آ پنهنجو،
جو نه مليو، سو نصيبن ۾ نه هو،
سال ڀانئيان، پهر جدائيءَ جو،
عَمَرَ کوڙ اڄ ڀي، نه پر مارئي،
ڪين ڪنهن لاءِ ڇو خير دل ۾ رکين؟
ڪري ڏوهه ٿو ۽ عبادت ٿو سمجـﮬـي،
پيار ۾ انڪار کان، آهيون پري،
پراون تي ناهن ميارون رکيون،
پيار پوڄا ڪبي، پيار الله آ،
ڀاڳ منهنجو مون سان راضي ٿي اچي،
زندگي جو تو ڏنو، مون سو وتو،
راهه سچ تي سڌو، هر قدم ٿي وڃي،
اڄ گـﮬـڙي کن چين ڪو ڏي زندگي!
حياتي ۾ اڄ جي نه ٿو دوست ڀائين،
آ سڳو رشتن جو نازڪ، اعتبارن کي نه ڇڏجو!
وقت ساڳيو، ڪو نه بدليا چنڊ تارا!
رهي آهي مون سان ڏکاري حياتي،
اکين جي گـﮬـٽائن سان، وسندا رهون ٿا،
وقت ڪنهن جو ڪو نه آ گولو غلام،
دل وفا جي نه، ڪنهن ۾ رَکُ آشا،
وڻ مٿان پيو لنوي جو پکي لاتڙي،
علم سان روشن ڪريو، هر ٻار کي،
پاڻ نه، پنهنجون ڳالهيون رهنديون،
پيا ايئن دشمن، اسان روز ماريون،
ستو لوڪ، مون ساڻ تارن نڀايو!
اجـﮬـا پَٽِ پون ٿا، نه وَس مينهڙا!
ڇڏيو هيڪل، نه ڪير ڳالـﮬـائي!
آءٌ سنڌ جي بڻي صدا آهيان،
گـﮬـاوَ دل تي ڏنئي، پر ستايو نه تو!
ريءَ عمل، لفظن سان کيڏون،
اک اڙي دل اڙي، وئي اڙي زندگي،
دل ۾ دردن جي آ، ڇڪتاڻ رهي،
پير نه پنهنجا، پيرا رهندا،
حال اندر جو، اوريون هاڻي،
سچ نگاهن سان ڪٺو محبوب تو،
ساري ساري ڪڏهن، وساريندو،
دوستيءَ منجـﮬـه ڄڻ صلو ڏيندين،
نه ڪا ساڻ سرتي سهيلي رهي،
ڏور ايڏو نه رهه ڇا خبر زندگي!؟
ٿي پوي برسات تارا گم ٿيا،
چيو دل پرين جي، زيارت ڪجي،
توسان منهنجو، نباهه شاهد آ،
ڪين لفظن ۾ قربتون گـﮬرجن،
ڇڏ سڀاڻي پرين، زندگي ٿي وڃي،
ڦٽايو نه محفل، اُٿي ٿا وڃون،
سجائي مرڪ، چپڙن تي رکان ٿي،
ياد ماضيءَ جا پل، وريا آهن
پرت ۽ پيار آ، روشني روشني،
روئڻ، مرڪڻ حياتيءَ جو حصو آ،
نهارن چئه، نگاهون ڪيستائين؟
اوهان جي بزم مان اُٿڻ وارا آهيون،
ٿي ڏيئي پيار کي پناهون دل!
تتيءَ کان ٿڌيءَ کان پناهن ۾ رکجو،
ڇا ٿيو جي آن، هڪ ڄڻي عائشه!
مان سڄي سُور هان، توکي مسرت کپي،
سُور منهنجي ساهه کي تـو ئي ڏنو،
ڏسيو، ڪاٿي سُکي عورت رهي آ؟
جميل ڪردار ڪونه ٿيندو، زبان تي جي جمال ناهي،
پنھنجي ڀائٽي ‘دعا’ جي لاءِ
سبق سور جاتي، دليون درسگاهون،
ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.
