حيات آهي مٺي، مرڻ ڪير چاهي ٿو،
ترڻ جي آس اٿم ٻڏڻ ڪير چاهي ٿو.
وصالِ يار گـُﮬري، دل سدا دکي پنهنجي،
سڄڻ جي لاءِ سِڪي سِڪڻ ڪير چاهي ٿو.
ادب ۽ عشق، اسان کي ڏني هي نيازي آ،
بنا سبب جي ڀلا، جـﮬـڪڻ ڪير چاهي ٿو.
اسان ته چاهه ۽ پرچاءُ آ گـﮬريو هر دم،
پري رهو نه پرين، رسڻ ڪير چاهي ٿو.
اسان ته ‘‘عائشه’’ هر ويل ڀونءِ جا ڀاتي،
افق جا خواب کڻي، هلڻ ڪير چاهي ٿو.
**