ڀاڳ منهنجو مون سان راضي ٿي اچي،
شل خوشي مون وٽ به تازي ٿي اچي.
حال کان اڳ حال، ٿي پيارو لڳو،
حال ۾ اڄ يادِ ماضي، ٿي اچي.
اڄ به منهنجو چين هي ويندو کڻي،
منهنجي حق ۾ درد- بازي، ٿي اچي.
ديد توڏي جو کڄي، طبيعت ۾ سچ،
او پرين پت ڪر نيازي، ٿي اچي.
‘عائشه’ پو ڪير روڪي، پيار کان؟
پاڻ لئه جي وقت قاضي، ٿي اچي.
**