ڪين لفظن ۾ قربتون گـﮬرجن،
ٿيون حقيقت ۾ محبتون گـﮬرجن.
ڀونءِ انسان مان دکي آهي،
ڀونءِ کي ڪين نفرتون گـﮬرجن.
گيت دل ۾ اچي جو راحت ڏي،
سال صدين جون رياضتون گـﮬرجن.
زندگيءَ ۾ سڪون ٿو گـﮬرجي،
زندگي منجـﮬـه چاهتون گـﮬرجن.
ساڙ سيني اندر اٿئي سانڍيو،
ساهه تنهنجي کي راحتون گـﮬرجن.
ڪا چڱائي ڪجي ته بڇڙن جون،
يار ڇا لئه اجازتون گـﮬرجن؟!
‘‘عائشه’’ سنڌ کي بچايون ٿا،
هاڻ پنهنجن جون طاقتون گـﮬرجن.
**