نهارن چئه، نگاهون ڪيستائين؟
اڃا ڏي دل، صدائون ڪيستائين؟
خدا ڄاڻي، اگـﮬـي هڪڙي به ناهي،
اڃا گـﮬرجن دعائون ڪيستائين؟
اُهي جيءَ کي پَـــيون ساڙن، سدائين،
وڇوڙن جون هوائون ڪيستائين؟
اڃان ٿو ڏور، ڏاڍو ماڳ ڏسجي،
اڃا ويران راهون ڪيستائين؟
اڃان مظلوم مرندا، ڇو خدارا،
ڪري دل درد دانهون ڪيستائين؟
اڃا ناهي، ٿيو جو ڪجـﮬـه عمل ۾،
اڃا سنڌ لئه صلاحون ڪيستائين؟
اڃا هي ديس، ڇو لٽبو رهي ٿو،
اڃا ڌُوتن جون ڪاهون ڪيستائين؟
حياتي ‘‘عائشه’’ سان ڪاهه ٿورو،
پتو ناهي، پڳا هون ڪيستائين؟
**