ڇا ٿيو جي آن، هڪ ڄڻي عائشه!
ڏيهه جا ڏکّ، هل کڻي عائشه!
ظلم خاموش ڇو سهي آخر؟
سنڌ جيجل جي آ، ڄڻي عائشه!
سور ويندا، سُرور ڀي ايندو،
پنهنجو رب آ وڏو، ڌڻي عائشه!
پير هاڻي نه، ساهبا ڪاٿي،
ٿي وئي دير آ، گـﮬـڻي عائشه!
ساهه ويساهه کان، وڏو ناهي،
هام ويٺي جو آن، هڻي عائشه!
سمنڊ ناهيان، درياءَ ڀي ناهيان،
آهيان پر، قرب جي ڪڻي عائشه!
چين سارو ڦري، وئي تنهنجو،
عاشقي توکي ڪيئن، وڻي عائشه!
شوق اذيت ڏئي، ڏني شهرت،
درد ۾ شاعرا، بڻي عائشه!
زندگي ڄڻ خزان ۾، وڻ وانگي،
روز ٿي پن جيان، ڇڻي عائشه!
**