سانوڻ آيو، ساجن روئي،
دير اچڻ ۾ ڪئي آ، توئي.
نرڄا ماڻهو سُور، نه سمجـﮬـن،
ڏک سک سمجـﮬـي عشق وندو ئي.
دل جو ڌڙڪو، سڏ سڏ توکي،
توبن سُڻندو، دوست نه ڪوئي.
لفظن داڻا، شعرن - مالـﮬـا،
راڻا تولئه آ مون پوئي.
” عائشه“ جيون کان، جو سکيو،
بيتنن ۾ مون لکيو سو ئي.
**