ڏسيو، ڪاٿي سُکي عورت رهي آ؟
ازل کان ڄڻ ڏکي عورت رهي آ!
ڏنائين وات تان لاهي نوالو-
ٻچن کي ڏس بکي عورت رهي آ!
حياتي تلخ ٿي پنهنجي گذاري،
نه پر پو ڀي رُکي عورت رهي آ!
غلامي نيٺ ڪنهن هن کي ڏني جو،
خدا ريءَ ڀي جُھڪي عورت رهي آ!
حقيقت ۾ اچي ويو ڏينهن اهڙو،
سندي حق لئه اُٿي عورت رهي آ!
ڏسو ان جي کلڻ ۾ بيوسيءَ کي،
سدا ‘‘عائشه’’ دکي عورت رهي آ!
**