حياتي ۾ اڄ جي نه ٿو دوست ڀائين،
متان منهنجو پيارا! سڀاڻي پڇائين.
اڃا آس دل ۾، پرين تو اچڻ جي،
اڃا تانگـﮬـه تنهنجي، سڄڻ ڪيستائين؟
سڪي مون هي تو لئه، حياتي گذاري،
اڃان ڀي ته جاني پيو آزمائين!
ڏين نيڻ سجدا، چمن چاهه مان چپ،
اها جاءِ جنهن جاءِ تي پير پائين.
ڪڏهن رنج ‘عائشه’ رکيو ڪين توسان،
رضا تنهنجي راڻا! پيو جي ستائين.
**