ياد ايئن تنهنجي اچي،
ڄڻ ته پاڻي پياس ۾!
ڇڏ اميدون تون رکڻ،
لوڪ هن بي قياس ۾!
جيئڙو جـُﮬـرندو مگر،
گـﮬـارجي احساس ۾.
نانءُ شل منهنجو رهي،
سنڌ جي اتهاس ۾.
دوست آ رشتو پڪو،
دل اندر وشواس ۾.
ڀاڳ پنهنجو ڀونءَ تي،
ڪو نه ڪجـﮬـه آڪاس ۾.
آدميءَ جي آ نظر،
آدميءَ جي ماس ۾.
‘عائشه’! مليو نه هُــــــو،
زندگي وئي آس ۾.
**