دل ۾ دردن جي آ، ڇڪتاڻ رهي،
جنگ بس آهي، چين ڪاڻ رهي.
عشق جنهن ڏينهن، کان اچي ويٺو،
سور جي من اندر، مانڌاڻ رهي.
مرڪ آندي وڏي، هي مشڪل سان،
پو به نيڻن ۾ ڇو، آلاڻ رهي.
رات جاڳي، لڇي رنيون هونديون،
آهي اکڙين ۾ جو لالاڻ رهي.
سور ڪوئي کڻي کـٽـائي هان،
دل سدا سور سندي کاڻ رهي.
‘عائشه’ روپ، جنهن ڏٺو تنهنجو،
تنهن چيو تو ۾ آ، چانڊاڻ رهي.
**