تتيءَ کان ٿڌيءَ کان پناهن ۾ رکجو،
پرين پاڪ پنهنجين نگاهن ۾ رکجو!
ڏکيءَ ۾ سُکيءَ ۾ اوهان ساڻ راضي؛
ڀلي پيا اسان کي سزائن ۾ رکجو!
پوي يار ڦٿڪي، بچي جيئن نه منڙو!
اثر اهڙو جاني ادائن ۾ رکجو!
ڪٿي من چئون ٿا هندورن ۾ لوڏيو،
اسان کي غمن جي گـﮬـٽائن ۾ رکجو!
هتي دل لڳائڻ اگر ڏوهه آهي،
لڳي دل وئي ٿم خطائن ۾ رکجو!
جنت جو مزو آ اوهان ساڻ ايندو،
سدائين پرين پنهنجي ٻانهن ۾ رکجو!
اسين ديپ آهيون انڌيرن جا ويري،
اسان کي نه هرگز هوائن ۾ رکجو!
اسين ڪجـﮬـه نه چاهيون سوا پيار کان ٻيو،
سدا ياد مٺڙا دعائن ۾ رکجو!
پيا ڏوهه سارا مٿان مون مڙهيو ڀل،
مگر نانءُ ”عائشه“ وفائن ۾ رکجو!
**