سچ نگاهن سان ڪٺو محبوب تو،
هوريان هوريان دردُ دل توکان وتو.
ڪجـﮬـه سخي مرڪڻ جي اڄ ڪر ڪا سخا،
حسن وارا حسن جو ٿئي واسطو.
سانت جيئن جيئن وئي وڌي آ من اندر،
تيئن سارُن جو مٺا ميلو متو.
زندگيءَ تي ڪو نه آهي اعتبار،
تون ملين ٻيهار سو ناهي پتو!
ٻيو ته ڪجـﮬـه ڀي ڪو نه آ مون وٽ پرين!
گيت وائي، تو مٿان واريان قطعو.
‘عائشه’ پڪ ڄاڻ او منهنجا پرين!
پاڪ روحن جو پيو رهندو رابطو.
**