ساهيان نه پير ڪاٿي شل وقت سان ڊڪان مان،
منهنجي وسين پيو من ۾ جاتي سڄڻ هجان مان.
آزاد ٿي گذاري، انسان هرڪو هتڙي،
باندي ڪري ڇو ڪنهن کان، ڇا لاءِ حق ڇنان مان.
تو وٽ حشر قهر آ، ڄڻ زندگي زهر آ،
آ سوڳ تنهنجي من ۾، ڪهڙو ڦڪو کلان مان!
‘استاد’ وانگي ‘عائشه’، توکي حيات هڪ آ،
‘ڇا قوم تي لکان مان، ڇا حسن تي لکان مان!’
**
_________
استاد بخاري جي سٽ تي لکيل طرحي غزل.