هي اکيون لُڙڪ، انتظاري آ.
ڏُک! توسان نڀاءُ جاري آ.
تنهنجي چهري جي روشني ۾ ڀي،
تنهنجي لهجي جي رات ڪاري آ.
هوش آيو جڏهن، ته ڄاتوسين،
ڪيڏو جيون جو پنڌ ڀاري آ.
توکي ماڻي سگهيس نه جيون ۾،
تو اڳيان دوست! شرمساري آ.
درد جي مِينهن سان نه ٿي آلي
عشق! تنهنجي مِٽي اُڃاري آ.