درد دل تي ائين لَٿو آهي.
ڄڻ ته سانوڻ وري وُٺو آهي.
مون ته توکي ڇُهيو آ خيالن ۾،
تنهنجو ڳاڙهو ٿيو ڳِٽو آهي.
اڄ به نيڻن ۾ انتظاريءَ جو،
تون اچي ڏس! چُڀيل ڪنڊو آهي.
مون ته پاڇي جي روپ ۾ توکي،
پاڻ سان گڏ ئي گڏ ڏٺو آهي.
جنهن کي جنمن جي جاڳ هُئي ”سُندر“،
اڄ سو آرام سان سُتو آهي.