روشني جي لاٽ آهي.
تنهنجي گهر جي واٽ آهي.
ڪجهه ٿيڻ وارو آ شايد،
واءُ ۾ سُرٻاٽ آهي.
وقت سان وڙهندا اچون ٿا،
اڄ به اوچو ڳاٽ آهي.
ٿي نه تون مايوس ايڏو،
ٻاٽ پويان لاٽ آهي.
اُڃ اُجهائن ٿا مُسافر،
عشق ڄڻ ڪو گهاٽ آهي.
کول پنهنجا وار ”سُندر“،
ساهه تي ٻُوساٽ آهي.