روح پنهنجي لئه خود مان خلا ٿي وڃان.
تون جي نظرن کي ڦيرين فنا ٿي وڃان.
جنهن کي پنهنجي زُبان تي تون آڻين سدا،
پيار جي ڪاش اهڙي ڪٿا ٿي وڃان.
تنهنجي دل تائين جيڪا پُڄي او پرين!
درد جي مان ڪا اهڙي صدا ٿي وڃان.
منهنجي شايد تڏهن ئي ڪا تڪميل ٿئي،
پاڻ کان پاڻ جڏهين جُدا ٿي وڃان.
تنهنجي نيڻن مان دنيا کي تخليق ڪيان،
مان جي هڪڙو دفعو ئي خُدا ٿي وڃان.