پنن جي هي ڇڻ، ڇڻ، هوا جو آ سرگم.
اِها مِينهن ڪڻ، ڪڻ، خُدا جو آ سرگم.
اڃا تائين ڪو ڀي نه ڄاڻي سگهيو آ،
هي ماٺار چؤڏس، صدا، جو آ سرگم.
سَڄي شهر جا نيڻ سجدي ۾ آهن،
اِهو نيٺ ڪنهن جي ادا، جو آ سرگم.
ٻُڌائين ٿا هي لَڙي روز پاڇا،
هِتي هر حياتي فنا، جو آ سرگم.
نَچي ناچڻي ٿي ته ائين لڳي ٿو،
هي پايل جي ڇم، ڇم وفا، جو آ سرگم.
ڀَلي لوڪ وارا چَون ڇا به ”سُندر“،
مگر شعر تنهنجو ثنا، جو آ سرگم.