تو نهاريو ڪٿي بي خوديءَ ۾.
ديد رهجي وئي در جي وٿيءَ ۾.
ياد آيا وري ڪنهن کي ڏسندي،
خواب جيڪي ڏٺا زندگيءَ ۾.
گُل، پوپٽ ڇڏي آيا توڏي،
اهڙي خوشبو هُئي تنهنجي سڳيءَ ۾.
تنهنجي گهر جي اڳيان وڻ صندل جو،
ڄڻ ته عاشق کڙو آ گهٽيءَ ۾.
بادلن مان ڇڄي آيون بُوندون،
واس اهڙو هُيو ڪو مِٽيءَ ۾.
ڪير آيو هُيو رات تو وٽ،
روشني، روشني هُئي جُهڳيءَ ۾.