جُهوپڙيءَ ۾ ٻَري جو بَتي رات جو.
ٿي وئي آ ڦِڪي روشني رات جو.
ڏينهن جا درد سڀئي سهيڙي وئي،
روڊ تي جا لٿي چاندني رات جو.
آسمان تان ٿِڙيو مونکي ايئين لڳو،
هڪ ستاري ڪَئي خودڪشي رات جو.
پنهنجو چهرو سُڃاڻي سگهان ئي نٿو،
مان ڏِسان پوءِ ڪيئين آرسي رات جو.
ڪير آ جيڪو هيڪل ڪري ويو اٿس،
جنهن جون راهون تڪي ٿي گِهٽي رات جو.
آسمان جي ڏُکن جي ڪهاڻي ٻَري،
چنڊ سان ٿي سِتارن سَلي رات جو.
ياد توکي ٿي ڏاڍو ڪيم او پرين!
هير ٿڌڙي جئين ئي گُهلي رات جو.