شخص هڪڙو عشق جي آڪاس ۾ گُم ٿي ويو.
تو نه ڄاتو تنهنجي ڪوئي پاس ۾ گُم ٿي ويو.
سج کي لهندو ڏِسي، اُن ڏانهن ڪو ڊوڙيو مگر،
سمنڊ نيري ۾ سو، سورج-آس ۾ گُم ٿي ويو.
سمنڊ ٿي جيڪو اسانجي اُڃ آيو هو مٽائڻ،
سو اسانجي روح جي آ پياس ۾ گُم ٿي ويو.
ساڻ توسان جو گُلابن سان ڪندو رانديون هُيو،
اڄ اُهو تنها پرين بنواس ۾ گُم ٿي ويو.
انتظاريءَ لفظ کان جو شخص واقف ئي نه هو،
سو ڪيئن ”سُندر“ اچڻ جي آس ۾ گُم ٿي ويو.