مون کي منهنجي پرين ذات مان وڃ ڪڍي.
هِن اَنا جي انڌي رات مان وڃ ڪڍي.
موت جو ئي سَهي روپ ڌاري ڪو اچ،
هِن حياتيءَ جي سڪرات مان وڃ ڪڍي.
ذهن تي خيال ٿا خودڪشيءَ جا ڦرنِ،
تون انهيءَ مون کي جذبات مان وڃ ڪَڍي.
جيت جي روز جاڳي ٿي خواهش پَوي،
عشق جي مون کي هِن مات مان وڃ ڪڍي.