مونکي تنهنجي چپن جو سهارو مليو.
ڄڻ ته ٻُڏندڙ کي آهي ڪنارو مليو.
هاڻ ڪاڀي خوشي جي طلب ڪانه آ،
درد تنهنجو اسانکي نيارو مليو.
ياد تنهنجي گهٽيءَ جو آ رستو فقط،
پاڻ کي ٻيو نه ڪوئي به چارو مليو.
هر قدم وکرندا پاڻ آهيون رهيا،
پاڻ کي ڪو سميٽڻ نه وارو مليو.
سمنڊ جيڪو پري کان ٿي آيو نظر،
سو به ”سُندر“ صدين جو اُڃارو مليو.