تو سوا هاڻ ”سُندر“ رُلي ٿي گهڻو.
واءُ بڻجي گهٽين ۾ گُهلي ٿو گهڻو.
دل ۾ چاهت کي ڏاڍو لڪايان ٿو مان،
چاهه جو هُل پو ڀي هُلي ٿو گهڻو.
زخم سيني ۾ سانڍيا اٿم پيار جا،
درد جو سمنڊ پوڀي ڇُلي ٿو گهڻو.
مون کان پل ڀي هُو وسري نٿو پيار ۾،
ياد منهنجيءَ کي پر هُو ڀُلي ٿو گهڻو.
درد شايد وڌي آ ويو او پرين!
پاڻ کي تنهن ڪري هي مِلي ٿو گهڻو.